Oficjalny blog o recenzjach anime i mang

Wiem, zaniedbałam bloga kolejny raz. I muszę prosić was o wybaczenie. :x W każdym razie skończyłam oglądać już dosyć dawno Ai Yori Aoshi (posiada dwa sezony) i szczerze mówiąc dokończyłam je jedynie ze względu na to, że chciałam skończyć to co już zaczęłam. Przejdźmy może do recenzji.

Ai Yori Aoshi
Liczba odcinków:
I sezon: 24 odcinki
II sezon (Ai Yori Enishi*): 12 odcinków + 1 special
Data wydania: 2002

Anime z gatunków takich jak okruchy życia, dramat czy też romans. Z gulą w gardle przełknęłam to anime. Oczywiście zdarzały się odcinki dobre, ale w większości to anime po prostu jak dla mnie było złe. Głównymi postaciami to Kaoru i Aoi. Przedstawiając krótko naszego bohatera, Kaoru - ciapowaty prawiczek, który reaguje rumieńcem i wzwodem (prawdopodobnie) na widok każdych piersi. Typowy bohater w którym kocha się z conajmniej 4-5 dziewcząt? Aoi to natomiast bardzo wrażliwa i spokojna dziewczyna, która jest oddana tradycji i miłości do Kaoru. Skracając fabułę: Kaoru tak jak Aoi, pochodzi z bogatego rodu, że tak powiem. Jednakże z pewnych powodów odchodzi od rodziny i zamieszkuje sam. Aoi szuka go po wielu latach, gdyż w dzieciństwie powiedziono im, że mają zostać małżonkami. Z pomocą tzw. "opiekunki" Aoi (Miyabi Kagaurazawa opiekowała się Aoi od niemowlaka, głównie odpowiedzialna za jej edukację) zamieszkuje razem z Kaoru w jednym z domów rodziny Aoi. Wprowadzają się tam również ich przyjaciele z którymi przeżywają wiele przygód. Nie zabraknie również śmiechu i płaczu podczas oglądania.

Fabuła: 5/10
Kreska: 4/10 (no szczerze mówiąc to nie powala)
Postacie: 6/10 (okropnie wkurzający bohaterzy)
Soundtrack: 2/10 (ugh)
Średnia: 4/10

Wybaczcie, że post pojawił się po kilku tygodniach,  ale musiałam się do niego mentalnie przygotować, heh. Nie martwcie się, już w połowie przyszykowane mam następne. Dzisiaj zrecenzuję nie tylko mangę, ale również anime z tej samej serii. A o to przedstawiam wam... dam dam dam... Tasogare otome x Amnesia! Buja! Ta. Heh. W każdym razie, dwie pierwsze części dostałam od mojej przyjaciółki, a następne dwie od mojego chłopaka. Dowiedziałam się również, że jest takie anime, więc je razem obejrzeliśmy. Anime różni się w pewnych drobnostkach od mangi, ale wiadomo, że często tak jest.

Manga, wydanie oryginalne: 2008-2013
Liczba tomów: 10
Wydanie polskie od mniej więcej 2014, w Polsce jak na razie w tej chwili jest 6 tomów. Gatunkiem charakteryzującym tą mangę/anime jest horror, kryminał, romans oraz paranormalne.
Anime, rok wydania: 2012, 12 odcinków.

Yuuko - duch nastoletniej dziewczyny, będącej uwięzionej w szkole średniej. Przechadza się samotnie korytarzami, dopóki nie zjawia się... Teiichi Niiya.

Teiichi - chłopak, który widzi Yuuko. Zakłada klub dla zjawisk paranormalnych, aby rozwiązać tajemnicę jej śmierci.

Kirie - również ją widzi, jednak chyba za nią nie przepada. Jest razem w klubie z Teiichim.

Momoe Okonogi - krótkie, blond włosy, roztrzepana, TYPOWA IDIOTKA.

Oczywiście przejawiają się inni uczniowie, jednakże to są postacie w tle, bardziej poboczne. Podczas oglądania anime jest atmosfera w której możemy wczuć się w postacie. Pewnymi momentami zabawne, wzruszające i poważne, dzięki czemu mamy jednym słowem burzę emocjonalną. ;) Jeżeli lubisz anime bądź mangę o zjawiskach paranormalnych oraz romansie? Brawo, jest dla Ciebie.
Kreska: Moim zdaniem jest w porządku :) 8/10
Fabuła - Spodobała mi się, nie robi aż tak wielkiego szału, ale jest dobra. 8/10
Bohaterowie: Trudno określić, jedynymi osobami jakie lubiłam to Yuuko i Teiichi, inni nie przypadli mi do gustu. ;) 7/10
Rezultat: 7/10

Sayonara :)

Wybaczcie, że posty tak rzadko się pojawiają. Ale naprawdę nie mam czasu. Poniedziałek, wtorek środa - zajęcia, czwartek i piątek i co druga sobota - praktyki... Jedynie wolną mam niedzielę gdzie często zapominam o tym, gdyż poświęcam czas swojemu chłopakowi, także przepraszam. Na pewno w przerwę świąteczną napiszę dużo postów i będę je wstawiać co kilka dni. :) Mam już kilka przygotowanych, jedynie muszę je dokończyć i wstawić. Do napisania! ^ _ ^

Tę mangę dostałam od mojego chłopaka, ponieważ wpadła mu w oko i stwierdził, że mi też się spodoba ze względu na demony. I szczerze mówiąc chyba pierwszy raz się zdarzyło, aby on przeczytał jakąkolwiek mangę przede mną. Chłonął ją jak nigdy żadną. Na początek przedstawię wam autora mangi: Hiro Kiyohara urodzony 24 października (wtedy kiedy ja ^_^) w prefekturze Aichi. Zadebiutował mangą Symetria Różu w majowym numerze "S" w 2005 roku. Był odpowiedzialny za oprawę graficzną wydanej w 2006 woku mangi Shisso HOLIDAY - utracone wakacje. Tsumiki jest jego pierwszą pracą wydaną w osobnym tomie. - Czytamy z okładki mangi. Na obwolucie widzimy dziewczynę w szkolnym ubraniu umazana lekko krwią. Na odwrocie zaś widnieje twarz chłopaka w połowie przykryty maską (lisa) oraz opis mangi.

"Dawno, dawno temu żyły demony,
 które zamieszkiwały ciała grzeszników.
Wszystko zaczęło się w pewnej wiosce, 
w której dochodziło do masowych opętań. 
Mieszkańcy pozostający przy zdrowych zmysłach 
poprosili o pomoc kapłankę, która oswoiła 
jedną ze zjaw i za jej pośrednictwem
pozbyła się reszty potworów. 
Jednakże ludzie z wioski, bojąc się, że ktoś 
ponownie zostanie opętany, zaczęli wnosić modły
do demonów grzechu, które nazywali "tsumitsuki". 
Oto legenda, która krąży po miasteczku."
Brzmi jak straszna opowieść, prawda? :)
W każdym razie są cztery historie oraz historia zero. W tej ostatniej, zero, dowiemy się skąd wziął się chłopak z maską lisa. Skąd pochodzi, dlaczego to robi, po co i co najważniejsze... kim jest. Nie będę opowiadać wam każdej historii po kolei, jednakże zawsze chodzi o jedno. Tsumitsuki. Opętania. Demony. Chłopiec z maską lisa. Oryginalne wydanie mangi zostało wydane w 2009 roku, jednakże dopiero tegorocznego czerwca została ona przetłumaczona oraz wydana w polskim tłumaczeniu. Akcje głównie toczą się w szkole bądź w poszczególnych miejscach morderstw. Jeśli lubisz mangi o tematyce: paranormalnej bądź lekki kryminał (morderstwa) to dla Ciebie. Nie wiem czy można zaliczyć to do tematyce horroru, ja uważam, że po części się zalicza. Teraz podsumujmy i oceńmy. :)
Kreska: Nie jest jakaś wyróżniająca się z otoczenia, miła dla oka 9/10
Fabuła: Powiem szczerze, jestem maniaczką na punkcie paranormalnych spraw oraz demonologi. 10/10
Bohaterowie: W każdej opowieści dochodziły nowe postacie, nie jestem w stanie zapamiętać nawet ich imion, nawet ze względu na to, że jest to jednotomówka. Ogólnie nie przywiązywałam się zbytnio do postaci oraz nie miałam okazji poznać ich charakteru dokładniej, ale bardzo spodobała mi się postać chłopca z maską lisa. Daję mocne 8/10
Rezultat: 9/10
SAYONARA! :3

Jeju, przepraszam, przepraszam, przepraszam baaardzo! Jestem nieodpowiedzialna. W sumie, z tego co widzę to i tak mało wyświetleń było ostatnim razem, więc raczej nic nie straciliście... W każdym razie bardzo przepraszam za to, że mnie tu nie było prawie w ogóle. W sumie... to w ogóle mnie tu nie było. Ale naprawdę miałam dużo na głowie związane ze szkołą i dalej mam... W poniedziałek nie idę do szkoły, jadę załatwiać sobie praktyki, eh. W każdym razie dzisiaj zrecenzuję wam... mangę. Tak, dobrze słyszycie*. Za 2-3 godziny pojawi się post. Mam nadzieję, że się cieszycie i sprostam waszym oczekiwaniom. Idę brać prysznic. Sayonara! :3



* grr... czytacie. 

Zaniedbałam bloga, fakt... Przepraszam... Jutro lub dzisiaj pojawi się recenzja.

1. Zakaz wchodzenia z tatuażem
W wielu hotelowych łaźniach bądź basenach widnieją znaki, które zakazują wchodzenia osobom, które mają tatuaż, nie ważne jak bardzo jest on mały.

2. Do niektórych klubów obcokrajowcy nie mają wstępu.

3. Postacie z gier w Japonii mają... własną grupę krwi. Japończycy wierzą, że można z nich zrobić horoskopy.

4. W Japonii niebieski kolor na światłach oznacza ruch.

5. W Japonii kit katy są popularne, ponieważ japońska wymowa ich nazwy to "kitto kasu" co oznacza mniej więcej "powodzenia". Wiele uczniów zajada się nimi przed egzaminami.

Jeszcze raz przepraszam, że tak długo nic nie wstawiałam...

SAYONARA!

Wybaczcie, że wczoraj nie dodałam postu, ale cały dzień łaziłam po mieście w tym upale... Gdy wróciłam od razu zasnęłam. Wróćmy może do tematu postu...

1. Pociągi w Japonii są punktualne.
2. W Japońskich automatach można kupić praktycznie wszystko. Gazety, papierosy, napoje oraz... bieliznę.
3. W kraju Kwitnącej Wiśni można znaleźć rozmaite hotele z oryginalnymi wyglądami. Jednym z popularnych jest hotel kapsułowy.
4. Szpitale zamknięte są w wieczory oraz w weekendy.
5. Japończycy zakładają maseczki kiedy: - uważają siebie za zbyt szpetnych, - są chorzy a odwiedzają ich goście, - używają ich jako biżuterii,
6. Jednym z najpopularniejszych z batonów jest... Kit Kat. Dlatego istnieje tak dużo rodzajów smaku.
7. Kiedy idąc ulicą zauważysz, że ktoś do ciebie macha oznacza to, że... chce z tobą porozmawiać.
8. Dwoma głównymi religiami obowiązującymi w Japonii to buddyzm oraz shinto.
9. Sumo to narodowy sport Japonii.
10. Od 30 lat Japończycy pracują nad pralką... dla ludzi.
11. Kotatsu to japoński podgrzewany stolik.
12. Najdłuższą rzeką jest Shinano - 367 km.
13. Przez 3 pierwsze lata nauki, nauczyciele nie stawiają ocen uczniom. Stawiają nacisk na charakter oraz dobre maniery.
14. W Japonii popularne są walki robotów.
15. Grubi ludzie nie są zbyt mile widziani przez Japończyków. Z wyjątkiem sumo.

Jak na razie to tyle, jutro pojawi się recenzja. :)

SAYONARA! :3

Ohayo!

Abarenbou Rikishi! Matsutarou

Liczba odcinków: 23
Data wydania: 2014
Gatunek: Sportowe

Przyznam szczerze, na początku myślałam, że to będzie kicha. Ale się myliłam, możecie mnie za to skarcić. Nie oczekiwałam zbyt wiele po tym anime, ale naprawdę pozytywnie mnie ono zaskoczyło. Nawet jeżeli nie jesteś napaleńcem anime gatunku sportowego, naprawdę polecam. Pomimo tego, że kreska może niektórych zniechęcić, tak samo jak opening, warto jednak obejrzeć ten jeden odcinek i przekonać się, że do kreski można się przyzwyczaić a i fabuła nie jest zła. Naszym głównym bohaterem jest, tak jak w tytule, Matsutarou Sakaguchi.

Matsutarou Sakaguchi - narwaniec, buntownik, agresywny, brak mózgu, lubi rządzić innymi, nikogo nie szanuje, ma wszystkich głęboko w poważaniu prócz... siebie i Reiko Minami. Zakochany szczeniak od wielu lat kocha się w pani profesor. Tak, nie zdał klas. Nadal siedzi w gimnazjum i jest dorosły (jedynie z wieku, mentalnie jakoś mu to nie podchodzi).

Krótko mówiąc, Matsu jest już dorosłym łobuziakiem, który nadal chodzi do gimnazjum i podkochuje się w nauczycielce. Jednak z wynikających okoliczności wyjeżdża do Tokyo, aby zostać zawodowym zapaśnikiem sumo. Oglądając to anime, możemy zauważyć jak zmienia się z charakteru oraz wyglądu. Jak jego dalsze losy się potoczą? Odpowiedź na to pytanie zostawiam wam.

Fabuła: Jeśli ktoś lubi klimaty sumo, to na pewno mu się spodoba. Mnie osobiście wciągnęło to anime chociaż nigdy wcześniej nie oglądałam sportowego anime. Mocne 8/10
Kreska: Cóż, nie powala. 6/10
Soundtrack: No niestety... mi się nie podobał. 1/10
Postacie: Jedynej postaci jakiej nie lubiłam to bóbr. Gość z blizną na policzku, skojarzycie sobie sami. 9/10
Średnia: 6/10